MELLE & ME :) Heel veel leuke, mooie en grappige herinneringen aan onze Labrador Melle :)
Wat was je een schattig ‘Page reclame’ labrador puppy. Zo’n lieve kleine blonde labrador met van die mooie donkerblonde oortjes. Iedereen moest je even knuffelen en jij gaf altijd iedereen een pootje :)
Ik weet nog dat ik een mooi blauw boxkleed voor je ging kopen, voor op de bank. De mevrouw in de babywinkel vroeg of het voor een jongetje of een meisje was en ik zei het is een meisje maar we willen graag de blauwe, het is voor de hond :)
Je kon het boxkleed zelf pakken. Het lag in een grote mand met een deksel erop, maar die haalde je er gewoon af. Je stopte je kop in de mand en trok zo heel voorzichtig het kleed eruit, sleepte hem heel de kamer door en bracht hem bij ons op de bank. Dan legde wij het op de bank, sprong je er op en nestelde je heerlijk tussen ons drietjes in.
Als het kind ziek was, met een bedje op de bank, lag jij ernaast. Werd er met een groep vrienden film gekeken met een hele berg popcorn, nou dan had jij een topavond.:) En kwamen er gezellige meiden langs, dan moesten ze altijd even met je kroelen.
Soms zeiden we dat we je beter Kwispel hadden moeten noemen, want dat staartje ging altijd heen en weer. Wat overigens niet altijd even handig was. Je hebt heel wat limonade/wijn en bierglazen van de tafel gezwiept! Altijd weer lachen als er visite was die hun glas net op het randje van de tafel zette:)
Of die keer op de camping in ons campertje, toen je om 6 uur wakker werd omdat je honger had. En tussen het bed en de houten keukenkastjes met je staart een soort van drumsolo gaf waardoor gelijk de hele camping wakker was! En wij je dan maar eten gaven, wat natuurlijk helemaal niet handig was, want de volgende dag stond je er met je drumsolo al om 5 uur:)
We liepen elke dag een grote ronde, regelmatig lekker naar het Haringvliet. Dan rende je gezellig met heel veel andere honden heerlijk door het water en over het strandje en pakte je altijd de tennisbal van een andere hond, want die was natuurlijk veel interessanter dan je eigen bal.
Elk weekend gingen we naar het strand, weer of geen weer. Dan lieten we je aan het begin van het strandpad los en nam jij een enorm spurt naar de zee en daar stond je dan, als wij 5 minuten later aan kwamen, te kwispelen in de zee, terwijl je oortjes wapperden in de wind.:)
En wij maar ballen gooien, waar je vrolijk achteraan rende maar die je nooit terugbracht :) Want ja je Labrador neus rook altijd wel wat, een lekker rot visje, een heerlijk stukje beschimmeld brood of een vers krabbetje. En dan ging je er weer vandoor en moesten wij achter je aan, want je vrat echt alles op!
Eén keer waren we je kwijt na je strandrun naar zee. We zagen je nergens meer, niet op het strand, niet in de zee…. We vonden je een tijdje later in een strandtent, gezellig onder de tafel bij een grote familie, die het enig vond. Je werd gekroeld en geaaid en kreeg stukjes brood en hapjes vlees. Toen moesten we je, onder grote hilariteit, zo ongeveer de strandtent weer uitsleuren :)
Als we op vakantie gingen, ging je altijd mee. Je lag dan op de achterbank naast het kind, koppie op schoot. En als we dan omkeken zat het kind zo ongeveer shocking klem tegen de autodeur en jij lag heerlijk breeduit, de pootjes gestrekt en dan zei het kind: Geeft niet hoor mam. (zo lief!)
En als we dan op de camping waren, wie lag er dan uitgebreid op ons nieuwe donkerblauwe ligbedje te kwispelen?, precies! :)
Iedereen die langs liep kwam jou even een aai of een kroel geven. Of we nu op een terras, op de camping of gewoon aan het wandelen waren. En jij gaf dan geen poot maar een high five :) Je deed dat altijd en overal en bracht bij veel mensen een grote glimlach op hun gezicht :)
We weten nog goed dat we een keer in een vakantiepark waren. We huurden er een soort van waterfietsbootje, en kwamen toevallig in de buurt van ons huisje terecht. Toen zei het baasje: Zal ik Melle even gaan halen, kan ze gezellig meevaren. Nou dat vond het kind wel wat!
Daar zat je dan, voorop de waterfiets, oortjes in de wind, en zo schattig iedere keer als we andere waterfietsers tegenkwamen begonnen ze spontaan naar je te zwaaien! :) De meneer van de verhuur keek overigens nog raar op toen die ons in de verte aan zag komen.
Regelmatig had je het gekke half uurtje, dan rende je een paar keer keihard heel de tuin door, naar achter, om het rondje en dan dwars door de bosjes en de plantjes weer terug over de veranda de woonkamer binnen en gleed je met ‘gierende remmen’ zo de keuken in.:)
Op de eerste mooie zomerdagen lagen we zij aan zij in de tuin in het zonnetje, want daar hield je zo van. Dan had ik m’n mooie badlaken neergelegd en daarnaast je speciale buitenkleed en lag jij… op m’n mooie badlaken:)
Zat ‘t baasje achter de computer, dan kon hij maar met één hand werken, want met de andere hield hij altijd je pootje vast. En lag je lekker op je kleedje dan lag het kind (toen 5 nu bijna 20) vaak bij je, met z’n Nintendo of een boek en later, met z’n grote lijf :) en z’n laptop.
Je had ook je eigen speelgoed la in het grenen ladeblok. Dat was altijd leuk als er visite was en jij met je poot op het laatje bleef tikken en de visite vroeg, wat doet ze? En wij dan zeiden: Ze wil d’r speelgoed la. En als ze daar dan van bekomen waren en lachend vroegen welke la is het, zeiden we: Kijk maar goed ze wijst hem zelf wel aan. En dan stond daar een enorme la vol met hondenspeeltjes en had de visite een smile van oor tot oor.
Bij elk ijsje wat we aten kreeg je een stukje, als je de vriezerdeur open hoorde gaan kwam je al aangerend.. Het rode topje van een raketje, je was er dol op. Een raketje eten zal nooit meer hetzelfde zijn…
En dan als we slagroom hadden:) je herkende het geluid van de slagroomspuit al van verre, dan kwam je als een malle aan gegaloppeerd want je kreeg altijd het laatste restje… zo in je bek gespoten:), zo lekker en dat staartje maar kwispelen.
Kwamen we thuis van een Brocante inkoop en hadden we alles in de woonkamer gezet dan stak je overal je kop in om alles eens lekker te besnuffelen, en als wij bij elke nieuwe bestelling van BrocFrance juichten, (ja dat doen wij! :) was je net zo blij! kwispel, kwispel.:)
Elke zaterdag en zondag ging het baasje je s ’ochtends even uitlaten terwijl het vrouwtje ontbijt maakte. En als je dan terug kwam dan was het feest, want door heel de woonkamer lagen wel 6 hondenkoekjes verstopt. Al kwispelend kwam je dan aangerend en je vond ze altijd, alle 6!
Maar het allerfijnste was …
Elke ochtend als we beneden kwamen, dan stond je al onderaan de trap te wachten en werden we uitgebreid al kwispelend begroet en moesten we even kroelen.
En als er iemand thuiskwam van werk of school of gewoon van even een boodschapje doen, hup daar kwam je weer vrolijk aangekwispeld, 15 jaar lang! :)
Mooie herinneringen…
Lieve Melle we gaan je missen.