Ontbijten met uitzicht op zee. We zagen een zeehond! of toch niet? En dan ligt de hele ontbijtzaal in een deuk/Het ontbijt werd overigens nog heel gezellig! :) Toen we vertrokken werden we hartelijk uitgezwaaid:) Een bijzonder ontbijtje in een Frans hotel aan zee!
Kijk, een zeehond!/ Regarde un phoque!?
Ontbijt met uitzicht op zee in een leuk hotel in Franrijk, hoe fijn is dat!
We zijn weer heerlijk op inkoop geweest bij een fantastische kleine brocantemarkt, allemaal profesionele brocanteurs dus mooi spullen en hebben weer zulke leuke Brocante gevonden
Dat betekende vroeg op, uurtje of 4.00, om 4.30 uur weg en om een uur of 8.00 op de markt. Lekker rondstruinen, gezellig een praatje maken met de brocanteurs en om 9.00 uur het café du sport in voor koffie, thee en een croissant. Even lekker zitten en bijkomen. Alles bespreken en opschrijven wat we gekocht hebben.
Daarna nog een rondje en om 11.00 uur een stokbroodje ham aan de picknick tafel, terwijl de buren aan de rosé zitten, herkenbaar? :)
Wat is dat toch altijd heerlijk om te doen, ‘t autootje zit weer vol en met een voldaan gevoel rijden we naar het hotel aan de kust.
Meestal hebben we gewoon een heel goedkoop budget hotel, slapen, ontbijt en weer op pad. Of rijden we gelijk weer terug naar huis.
Nu hebben we een heel fijn hotel vlak aan het strand met uitzicht op zee. Heerlijk voor twee nachten zodat we er lekker een weekendje weg van maken. Beetje langs de boulevard en over het strand wandelen, uitgebreid ontbijten, gezellig in een café een bakkie doen, even helemaal niets.
Als we de volgende ochtend wakker worden en Ad het gordijn opendoet zien we vanuit bed de zee, hoe cool is dat. Wat is dit heerlijk, we doen de balkon deur open en horen het ruisen van de zee....
En dan op naar het ontbijt, dat vinden we altijd het leukst aan een hotelletje in Frankrijk. Lekker samen uitgebreid ontbijten, héél uitgebreid ontbijten. En dan lekker een beetje mijmeren en kletsen en naar buiten kijken en vooruit, nog maar een croissantje.
Als ik zo lekker voor me uit zit te staren naar de zee, zie ik opeens in de verte een zwart koppie boven de golven uitkomen. Dan is het weer even weg en dan, ja hoor, daar is tie weer. Ik kijk nog eens goed. Ja hoor het is een zeehondje, wat leuk!
ik vertel het Ad en wijs naar de zee, kijk daar in de verte, nee daar…een zeehondje. Je moet goed kijken hoor, hij gaat af en toe koppie onder en dan zie je hem weer. Ja, Ad nu ziet hem ook, wat leuk!
Door al dat wijzen zijn onze Franse ontbijt buren nieuwsgierig geworden en kijken ook naar buiten en dan vragend naar mij. Ik zeg het is een, ja hoe heet een zeehond ook alweer in het Frans… c’est un…
Ik doe een maffe imitatie van een soort manke pinguïn en roep 'ieuw ieuw'. Ze komen niet meer bij! Maar ze snappen het wel!
Ah un phoque! Oui oui. Ze kijken nu ook naar de zee en lopen naar het raam en wijzen in de verte, ja hoor ze zien hem ook, wat leuk! De andere buren komen ook even kijken. Ondertussen is hele hele ontbijtzaal gealarmeerd en met z’n allen staan we voor het grote raam naar buiten te kijken en te wijzen naar het schattige zeehondje, je moet goed kijken want het is ver weg...
En dan…komt er een Franse meneer bijstaan…
Hij heeft wel z’n bril op….
C ‘est une bouée/ Het is een boei, zegt hij droog. Een boei???... We kijken nog eens goed. Met z’n allen staan we in de verte te turen. Ik zet m'n bril op…en dan zie ik het ook, en met mij de anderen!
Het is gewoon een boei, een zwarte boei. Néééé een zwarte boei die ligt te dobberen in de zee.
Iedereen ligt in een deuk en veegt zich de tranen uit de ogen. En ik ga zitten met een kop, tja als een boei! En lach dan ook maar mee. :)
Staat daar het hele hotel naar de zee te staren naar een zwarte boei!
Het ontbijt werd overigens nog heel gezellig. Het ijs was gebroken. We hebben gezellig zitten praten en gelachen, vooral ook over de vele zeehond/ manke pinguïn imitaties die voorbijkwamen.
Toen we vertrokken werden we hartelijk uitgezwaaid en riep de buurman: Vergeet uw bril niet he! U snapt het, hilariteit alom. :)
En de rest van de tijd in het hotel…..
Tja… iedere keer als we iemand tegen kwamen uit die ontbijtzaal, of we nu in het restaurant, in de lift, of buiten op het strand waren, werd er geroepen: ‘Kijk madame een zeehond’ en deden ze m’n maffe zeehond imitatie na, al roepend ieuw ieuw!
Gelukkig bleven we maar twee dagen! :) :)